Ik ben ervan overtuigd dat wat er in Duitsland is gebeurd met het Duitse Synode het begin is van een nieuwe breuk, vergelijkbaar met dat symbolische gebaar van het spijkeren van de stellingen tegen de aflaten op de deur van die kerk in Wittenberg.

De Duitse bisschoppen, met uitzondering van drie, hebben het conflict niet vermeden en hebben geen enkele poging gedaan om hun standpunten te verzoenen met wat het Vaticaan had reeds gezegd en met wat de leer van de Katholieke Kerk is. Ze zijn openlijk in conflict gegaan en hebben daarbij ook hun geliefde en welbekende dictatoriale methoden gebruikt, onder andere door anonieme stemmen te verbieden.

Door de stemmingen nominatief te maken, zodat iedereen weet hoe de anderen stemmen, hebben ze ervoor gezorgd dat een groot aantal bisschoppen zich heeft onthouden van stemmen en dat slechts een kleine groep bisschoppen tegen wat is goedgekeurd heeft gestemd. Waarom hebben deze bisschoppen zich onthouden van stemmen? Uit angst, ze waren niet moedig, ze waren eigenlijk erg laf. Het aanhoudende wegpesten van iedereen die het niet eens is met wat officieel als tolerant wordt beschouwd, heeft hen ertoe gebracht hun principes niet te verdedigen.

In deze conclusies, die duidelijk schismatisch zijn, zijn bijvoorbeeld de volgende punten goedgekeurd:

• Het verzoek om een einde te maken aan de verplichte celibaat voor priesters.
• Leken, vooral vrouwen, kunnen preken tijdens Heilige Missen, dopsels en huwelijken vieren.
• Alle soorten koppels kunnen worden gezegend, ongeacht of ze getrouwd zijn door de kerk, inclusief homoseksuele koppels, koppels die niet eens burgerlijk getrouwd zijn, of koppels die burgerlijk getrouwd zijn maar niet sacramenteel.
• Volledige acceptatie van genderideologie, waarbij gender niet langer seks is en niet langer verbonden is met biologie, maar met iemands eigen wil en gevoelens, en ook veranderlijk is. Als gevolg hiervan worden transgenders geaccepteerd in seminaries en is het mogelijk dat mensen die fysiek vrouwelijk zijn maar zich mannelijk identificeren, priester worden. Hoewel ze fysiek vrouwen zijn en natuurlijk, eenmaal tot priester gewijd, technisch gezien priesteressen zijn, kunnen ze zonder problemen opnieuw zeggen dat ze van geslacht zijn veranderd omdat ze zich niet langer mannelijk voelen en opnieuw vrouwelijk voelen.

Een van de Duitse bisschoppen, een van de weinige die besloten hebben katholiek te blijven, heeft eraan herinnerd dat de Anglicaanse Kerk onlangs in een schisma terechtkwam vanwege de goedkeuring van zegeningen van homoseksuele koppels, en dat wat het Duitse synode heeft goedgekeurd veel erger is dan dat.

Zelfs de zogenaamde tolerantie van de Anglicaanse Kerk heeft de breuk binnen die kerkelijke gemeenschap niet kunnen voorkomen toen ze besloten om in Engeland de zegeningen van homoseksuele koppels goed te keuren. De Duitse bisschoppen gaan richting de schisma.

Het is tijd dat het Ministerio Petrino, ook Pauselijk Ambt genoemd, ingrijpt. Het is de paus die in functie van het Ambt dat alleen hij heeft, en geen van zijn kardinalen, zelfs als ze namens hem spreken en in opdracht van hem handelen, kan ingrijpen. Dit wil zeggen het historische moment waarop de paus, gebruikmakend van dat Ambt, de plicht om zijn broeders in het geloof te bevestigen en het geloof te handhaven, dat vanaf Petrus opvolgend door de pausen is ontvangen. Dit is het moment waarop ingegrepen moet worden. Er moeten duidelijke regels en absolute verboden zijn, zodat het zonder enige twijfel duidelijk is dat elke bisschop die uitvoert wat het Duitse synode heeft goedgekeurd, onmiddellijk ontslagen wordt.

De vier jaar die verloren zijn gegaan met Luther mogen nu niet verloren gaan. We leven in een tijd waarin communicatie oneindig veel sneller is dan in de tijd van Luther. Als er niet snel en beslist wordt gehandeld, herhaal ik door degene die het Petrusambt heeft, zullen velen beschouwen deze inactiviteit als een stilzwijgende toestemming voor wat het Duitse synode heeft goedgekeurd. Dezelfde dingen zullen onmiddellijk worden toegepast in België, Nederland, Zwitserland, de Verenigde Staten en zelfs op sommige plaatsen in Latijns-Amerika. Wat er gebeurde met de Duitse ketterij van Luther is weinig in vergelijking met wat er nu zou kunnen gebeuren.

Ik denk dat we veel moeten blijven bidden, maar het lijkt mij dat op dit moment het gebed niet meer genoeg is, nu is het tijd om te handelen en te handelen door degene die daar verantwoordelijkheid voor heeft. Wat zullen de kardinalen en bisschoppen doen op de dag dat transgender priesteressen de Heilige Mis vieren en wat zullen de gelovigen over de hele wereld doen? Zullen jullie blijven zwijgen?

Ook interessant