Eucharistische aanbidding is een gebedsvorm binnen de Katholieke Kerk waarbij het Allerheiligste wordt aanbeden. Vaak gebeurt dat geknield voor een Hostie in een monstrans op een altaar.

Op het altaar in de kerk of kapel staat de monstrans met daarin een grote Heilige Hostie, het ‘Allerheiligste’ genoemd, omdat Jezus op bijzondere wijze in de Hostie aanwezig is.

Eucharistische aanbidding kan in de vorm van stille aanbidding zijn of gezamenlijk met gebeden en hymnen.

Bepaalde contemplatieve kloosterorden kennen de ‘altijddurende aanbidding’, waarbij het Allerheiligste in ‘ploegendiensten’ voortdurend wordt aanbeden. Gedurende de tijd van de stille aanbidding is er nooit zoiets als ‘verloren’ tijd. Het gaat er niet om een programma af te werken, bepaalde gebeden af te werken, bijzondere gedachten te hebben, maar het gaat erom dat we bij Hém zijn, dat we ons koesteren in Zijn liefde. We mogen eenvoudig bij Hem zijn zoals we zijn, ongedwongen in overgave. Dat geeft innerlijke rust.

Tijdens een lofdienst waarbij het Allerheiligste Sacrament ter aanbidding op het altaar is uitgesteld kunnen hymnen gezongen worden als de aan Thomas van Aquino toegeschreven hymnen Tantum Ergo, Adoro te devote, Panis Angelicus of het Ave Verum Corpus.