De Rozenkrans en de heilige Dominicus verslaan ketterij

De Rozenkrans – als spiritueel wapen tegen het kwaad – heeft een zeer lange en kostbare geschiedenis. In het Frankrijk van de twaalfde en dertiende eeuw vernietigde een groep ketters, bekend als de Albigenzen, de geest van de katholieke leken met hun verkeerde ideeën. De leringen van de Albigenzen moedigden zelfmoord aan, vaak door zelfopgewekte hongersnood, omdat ze geloofden dat het lichaam een ​​intrinsiek kwaad was en dat de ziel koste wat kost van de materie moest worden bevrijd. Zoals de geschiedenis echter vaak laat zien, ‘wekt de Voorzienigheid grote heiligen op in tijden van ernstige crisis.’ Deze keer was het niet anders. De heilige Dominicus, geboren uit een adellijke afkomst, ontving de Rozenkrans van Onze-Lieve-Vrouw in het jaar 1214. Onze-Lieve-Vrouw schonk de heilige Dominicus de Rozenkrans als wapen om de afschuwelijke ketterij van de Albigenzen te bestrijden.

In 1464 verschenen Onze-Lieve-Vrouw en Sint-Dominicus aan de zalige Alan de la Roche, een dominicaan, waarna hij de Rozenkrans tot aan zijn dood in 1475 predikte. Dit maakte van de Rozenkrans een wijdverbreide devotie. De vijftien mysteries zoals we die kennen, kwamen tot stand door de vele broederschappen die werden opgericht na de prediking van de zalige Alan de la Roche, en werden geformaliseerd met de encycliek van paus Sint Pius V, Consueverunt.

De Rozenkrans en de slag bij Lepanto

De slag bij Lepanto was een cruciaal conflict tussen de christenen (in het bijzonder Spanje en Philip II) en de Ottomaanse Turken, het was één van de grootste zeeslagen aller tijden. De christelijke landen rond Griekenland en de oostelijke Middellandse Zee werden voortdurend geplunderd door moslimpiraten, en keizerlijke oorlogsschepen verwoestten het land. Op dat moment vond paus Sint Pius V het gepast om een ​​kruistocht tegen deze aanvallen door de moslims op te zetten. Nadat hij een kruistocht had gehouden, vroeg hij elke niet-strijder in de hele christelijke wereld om de Rozenkrans te bidden.

Zelfs na deze oproep tot bewapening, was de christelijke vloot bij Lepanto aanzienlijk in de minderheid door de Ottomaanse Turken. De kruisvaarders gingen op hun knieën en begonnen de Rozenkrans te bidden. Kort daarna werden de christenen en de moslims ondergedompeld in een bloedige strijd. Zo werd op 7 oktober 1571 de christelijke vloot gezegend met een wonderbaarlijke overwinning. Paus Sint Pius V droeg de overwinning onmiddellijk op aan Onze-Lieve-Vrouw en stelde 7 oktober in als ‘Het Feest van de Allerheiligste Rozenkrans’.

Bevrijding van Oostenrijk – Heilige Rozenkranskruistocht van Herstel

Na de Tweede Wereldoorlog was Oostenrijk verdeeld over vier landen: Amerika, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en Rusland. Rusland was toen nog communistisch. Het door de communisten gecontroleerde deel van Oostenrijk was het rijkste en omvatte de stad Wenen. De Wenen waren onderworpen aan alle wreedheden en tirannieën van het communisme. Echter kreeg in 1946 vader Petrus Pavlicek, na een pelgrimstocht naar Mariazell, het belangrijkste Mariaheiligdom in Oostenrijk, door een innerlijke stem te horen: “Doe wat ik zeg en er zal vrede zijn.”

Om deze inspiratie van Onze-Lieve-Vrouw te gehoorzamen, stichtte Pevlicek de Heilige Rozenkranskruistocht van Herstel in 1947. Deze kruistocht bestond uit de Weense gelovigen die uit hun huizen kwamen om deel te nemen aan een openbare Rozenkransprocessie in de straten van de stad. De bedoelingen van de Rozenkrans waren om het communisme in hun land, en in de wereld, te stoppen. Aanvankelijk waren de processies minuscuul, maar na verloop van tijd groeiden ze tot duizelingwekkende proporties. In 1955, acht jaar na het woord over de kruistocht in heel Oostenrijk te hebben verspreid, bereikten de Rozenkransoptochten een grootte van een half miljoen mensen, ongeveer 1/10 van de Oostenrijkse bevolking. Uiteindelijk trokken, met de hulp van Onze-Lieve-Vrouw, de Sovjettroepen zich in oktober 1955 terug uit Oostenrijk en verlieten het land voorgoed.

De Rozenkrans en de boodschap van Fatima

Tussen 13 mei en 13 oktober 1917 verscheen Onze-Lieve-Vrouw aan drie herderskinderen; Lucia, Francisco en Jacinta aan de Cova de Iria, in de buurt van Fatima, Portugal. Tijdens zes verschijningen deelde Onze-Lieve-Vrouw hen een geheim mee dat uit drie delen bestond. Het eerste deel was een visioen van de hel. Tijdens dit visioen zei heilige Lucia dat talloze zielen als ‘sneeuwvlokken’ in de hel vielen.

In het tweede deel stelt Onze-Lieve-Vrouw dat WO I zou eindigen, maar: “Als mensen niet ophouden God te beledigen, zal er tijdens het pontificaat van Pius XI een ergere oorlog uitbreken. Om dit te voorkomen, zal ik komen om de toewijding van Rusland aan mijn Onbevlekte Hart en de communie van eerherstel op de eerste zaterdagen te vragen. Als mijn verzoeken worden ingewilligd, zal Rusland zich bekeren en zal er vrede zijn; zo niet, dan zal ze haar dwalingen over de hele wereld verspreiden en oorlogen en vervolgingen van de kerk veroorzaken.”

Zoals Onze-Lieve-Vrouw voorspelde, brak de Tweede Wereldoorlog uit en verspreidden de fouten van het atheïstische communisme zich. Onze-Lieve-Vrouw voegde eraan toe dat velen zullen worden gemarteld en naties zullen worden vernietigd als mensen zich niet bekeren.

Zijn er mensen bekeerd? Het antwoord is nee. Kan Goddelijke straf worden vermeden? Het antwoord is ja. Het hangt af van de trouw van de wereld aan de verzoeken van Onze-Lieve-Vrouw.

Heilige Lucia vroeg Onze-Lieve-Vrouw tijdens de verschijningen: “Wie ben je en wat wil je?”

Onze-Lieve-Vrouw antwoordde: “Ik ben de Vrouwe van de Rozenkrans en ik ben gekomen om de gelovigen te waarschuwen hun leven te verbeteren en vergiffenis te vragen voor hun zonden. Mensen mogen de Heer niet blijven beledigen, Die al zo diep beledigd is. Ze moeten de Rozenkrans bidden.”

Daarom gaf Onze-Lieve-Vrouw ons een oplossing: het bidden van de dagelijkse Rozenkrans voor de bekering van zondaars.

De boodschap van Fatima is een remedie voor onze in zonden gedompelde cultuur. Zonder de belofte van Onze-Lieve-Vrouw dat “Ten slotte, Mijn Onbevlekt Hart zal overwinnen,” zouden we zeer ontsteld en ontmoedigd zijn.

Laten we dus gehoor geven aan haar verzoeken. Laten we de devoties op de eerste zaterdag oefenen. Laten we de dagelijkse Rozenkrans bidden. Door aan deze verzoeken te voldoen, zullen we het bedroefde en Onbevlekte Hart van Maria troosten en de overwinning van het goede op het kwade bespoedigen.

Rozenkrans redt het leven van de mens op September 11th

Een man uit New York die van de Katholieke Kerk was afgevallen en al jaren niet meer biechtte of naar de kerk ging, ging naar een presentatie over de Verschijningen in Fatima in New York.

Na die presentatie nam hij een Rozenkrans en Rozenkransgids mee naar huis. Hij begon die te bidden en ging weer naar de kerk om de sacramenten te ontvangen. Maanden later, op 11 september 2001, was hij in het World Trade Center op het moment dat de terroristische aanslag plaatsvond.

Toen de man de vuurbal en rook van de crash zag, vluchtte hij zijn kantoor uit en probeerde hij de trap af te rennen om zich in veiligheid te brengen. Hij stuitte echter op een groot obstakel. De branddeuren waren dicht en hij zat opgesloten in het trappenhuis, luisterend naar het geschreeuw van brandende mensen die nog in het gebouw waren, niet in staat om aan de dood te ontsnappen. Het was verschrikkelijk – afschuwelijk. Elke poging om de branddeuren met blote handen open te wrikken zou zinloos zijn. In plaats van in paniek te raken, voelde hij zich, met de hulp van Onze-Lieve-Vrouw, kalm. Hij pakte zijn Rozenkrans en begon de Heilige Moeder om hulp te bidden. Binnen enkele minuten bereikten brandweermannen zijn verdieping, braken de branddeuren open en lieten hem vrij. Hij rende naar beneden om zich in veiligheid te brengen.

Hij verklaarde dat zijn gebeden werden verhoord dankzij de kracht van de Allerheiligste Rozenkrans.

Ook interessant