Als katholiek heb ik altijd een natuurlijke neiging gehad om achter de paus te staan, zijn leer en leiderschap te verdedigen. De paus, vooral Johannes Paulus II en Benedictus XVI, was voor mij een essentiële figuur in mijn geloof, iemand waarmee ik me diep verbonden voelde.

In de vroege dagen van het pausschap van paus Franciscus verdedigde ik hem enthousiast in elk debat met mijn vrienden, wat het gevoel van velen weerspiegelde. Maar na verloop van tijd veranderde mijn perspectief. Ik begon twijfels te krijgen en vragen te stellen over bepaalde aspecten. Hoewel ik nog steeds enige twijfel koesterde, heb ik het onderwerp grotendeels vermeden om te bespreken.

Echter, mijn eerdere mening kwam niet langer overeen met mijn evoluerende visie op de huidige toestand van de Kerk. Deze verandering is belangrijk omdat geschiedenis zich afspeelt, en mijn rol binnen de Kerk is iets wat ik zeer serieus neem. Het laatste wat ik wil, is iemand misleiden of achterlaten met de verkeerde indruk over cruciale aspecten van ons geloof, inclusief haar hiërarchie en leerstellingen.

Een belangrijke les die ik heb geleerd van het pausschap van paus Franciscus, is dat de katholieke ecclesiologie, of de studie van de Kerk, niet zo eenvoudig is als ik ooit heb geloofd. Het is gemakkelijk om ideeën als onfeilbaarheid en gehoorzaamheid te steunen wanneer we leiders hebben die we bewonderen. Maar wanneer het leiderschap onduidelijk of verwarrend wordt, moet ons begrip zich aanpassen. Dit kan een moeilijk pad zijn, vol verdeeldheid en conflict.

Helaas is het duidelijkste bewijs van slecht leiderschap binnen de Kerk de aanwezigheid van verdeeldheid en conflict onder de gelovigen. Het is ontmoedigend om te zien dat de Kerk, vooral onder degenen in invloedrijke leiderschapsrollen, nu meer verdeeld is dan een decennium geleden. Vrienden die ooit een gemeenschappelijke band deelden, bevinden zich nu op verschillende paden.

Dit gevoel van verdeeldheid en conflict is onmiskenbaar, zelfs op sociale mediaplatforms, waar ik uit de eerste hand heb gezien hoe invloedrijke katholieken online met elkaar omgaan. Het beperkt zich niet tot bekende figuren; ik heb persoonlijk veel vijanden gemaakt vanwege beslissingen met betrekking tot mijn rol in de hedendaagse Kerk.

Gematigde stemmen die streven naar gemeenschappelijke grond worden vaak net zo vijandig benaderd als tegenovergestelde extremen. Het is als proberen een storm te kalmeren nadat deze zijn woede heeft geuit. De eenheid die we ooit als vanzelfsprekend beschouwden als katholieken, is verre van eenvoudig geworden.

Helaas lijken sommige individuen te genieten van deze onrust. Ze stellen pauselijk gezag gelijk aan onfeilbaarheid en onderdrukken elke vorm van kritiek. Maar met de onbetwistbare problemen die we binnen de Kerk hebben gezien, is onverschilligheid voor verdeeldheid niet constructief.

Extremistische elementen binnen de Kerk zien deze chaos als een kans om hun agenda’s vooruit te helpen. Een crisis heeft de neiging om dergelijke elementen te versterken, zoals te zien is in Duitsland, waar kernleerstellingen van de Kerk worden uitgedaagd zonder gevolgen.

Het bekritiseren van het leiderschap is niet verkeerd; het is een daad van liefde voor de Kerk. De Kerk zelf erkent het belang van individuele gelovigen die hun geloof onderscheiden.

Ik beschouw mezelf echter niet als de juiste persoon om voorop te lopen bij het blootleggen van theologische kwesties of corrupt leiderschap. Ik ben dankbaar voor meer deskundige en ervaren stemmen in de Kerk. Ik zal me houden aan waar ik het beste in ben, namelijk evangelisatie.

Ondanks de uitdagingen is er hoop. Tegenspoed kan onze roeping tot heiligheid en deugd wakker maken. Gedurende de geschiedenis heeft de Kerk ergere dingen meegemaakt en is ze sterker tevoorschijn gekomen. In momenten van zwakte heeft Christus zijn grootste werk verricht.

Dus, medekatholieken, verlies de hoop niet. We maken deel uit van een veerkrachtige Kerk, en samen kunnen we deze uitdagingen overwinnen.

Door:

Juan Diego Escartín

Ook interessant

Het Vaticaan en de vaccins

Afgelopen 21 december 2020, publiceerde het Vaticaan, via een belangrijk orgaan, de Congregatie voor de Geloofsleer, een korte tekst met de titel: “Notitie over de ethische aspecten van het gebruik van enkele anti-COVID-19 vaccins”.

10 Simpele maar Effectieve Tips om Blue Monday te Verslaan

Blue Monday, de derde maandag van januari, wordt vaak beschouwd als de meest deprimerende dag van het jaar.

Waarom verkeert de Kerk in zo’n chaos?

Als we naar de Katholieke Kerk van 15 jaar terug kijken , zien we dat het niet was in de staat die het nu is. Om eerlijk te zijn, vraag ik me af hoeveel mensen de kracht hebben om door te gaan met het onderzoek dat hen leidt om te geloven dat de Kerk, de ene is die...

5 Reden Waarom Moreel Relativisme Verkeerd is

In onze moderne samenleving worden we vaak geconfronteerd met het idee van moreel relativisme – de overtuiging dat moraal subjectief is en afhankelijk is van persoonlijke opvattingen en culturele normen.

Er ontstaat tirannie en de Kerk laat het gebeuren

Deze homilie (video hieronder) werd uitgesproken door vader Daniel Nolan, priester van de priesterbroederschap Sint Petrus in het aartsbisdom van Denver (Colorado, VS), op het feest van de Heilige Familie. Vader Nolan verkondigt moedig dat hij gedwongen is zich uit te...

Ontdek de Sociale Leer van de Kerk: Een Bron van Wijsheid en Inspiratie

De sociale leer van de Kerk is het geheel van principes en richtlijnen die de Kerk heeft ontwikkeld om sociale kwesties te begrijpen en aan te pakken.

Delen is evangeliseren!