Andreas was een visser van beroep, maar hij werd een visser van mensen, zoals Jezus hem beloofd had. Hij verkondigde het evangelie in verschillende landen, waaronder Griekenland, waar hij veel mensen tot het geloof bracht. Hij stichtte de kerk van Byzantium, die later de patriarchaat van Constantinopel werd. Hij wordt daarom vereerd als de stichter en de patroon van de oosterse kerken.
Maar Andreas moest ook een hoge prijs betalen voor zijn getuigenis van Christus. Hij werd gearresteerd en veroordeeld tot de dood door kruisiging in de stad Patras, in het jaar 60 of 70 na Christus. Hij koos ervoor om gekruisigd te worden op een X-vormig kruis, om zich te onderscheiden van Christus, die gekruisigd werd op een rechtopstaand kruis. Hij wilde niet waardig zijn om op dezelfde manier te sterven als zijn Meester. Hij wordt daarom afgebeeld met een schuinkruis, dat ook wel het Andreaskruis wordt genoemd.
Het schilderij dat we hier zien, is een meesterwerk van de Vlaamse schilder Peter Paul Rubens, die leefde in de zeventiende eeuw. Hij was een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de barokke stijl, die gekenmerkt wordt door dynamiek, vitaliteit en sensualiteit. Hij schilderde vooral religieuze en mythologische taferelen, maar ook portretten, landschappen en jachtscènes. Hij was ook een geleerde, een diplomaat en een kunstverzamelaar. Hij werd geridderd door zowel Filips IV van Spanje als Karel I van Engeland.
Het schilderij toont het moment waarop Andreas gekruisigd wordt door de Romeinse soldaten. Het is een dramatisch en emotioneel tafereel, dat de toeschouwer raakt. We zien de angst en de pijn op het gezicht van Andreas, maar ook zijn berusting en zijn overgave aan God. Hij kijkt naar de hemel, waar hij een engel ziet die hem een krans van bloemen brengt, als een teken van zijn overwinning en zijn heerlijkheid. Hij wordt omringd door een menigte van mensen, die verschillende reacties tonen. Sommigen zijn medelijdend, anderen zijn nieuwsgierig, weer anderen zijn onverschillig of vijandig. We zien ook een vrouw die haar handen uitstrekt naar Andreas, alsof ze hem wil troosten of helpen. Zij zou misschien een van zijn bekeerlingen kunnen zijn, of een verwijzing naar de kerk, die hij gesticht heeft.
Het schilderij nodigt ons uit om na te denken over de betekenis van het martelaarschap, dat niet alleen een fysieke dood is, maar ook een spirituele getuigenis. Een martelaar is iemand die zijn leven geeft voor Christus, uit liefde voor Hem en voor zijn broeders en zusters. Een martelaar is iemand die trouw blijft aan zijn geloof, ondanks de vervolging, de tegenstand en het lijden. Een martelaar is iemand die deelt in het kruis van Christus, maar ook in zijn verrijzenis en zijn glorie.
Laten we daarom vragen aan Sint Andreas om zijn voorspraak, opdat hij ons helpt om sterk te zijn in ons geloof, moedig in ons getuigenis en liefdevol in onze dienstbaarheid. Laten we ook bidden voor de eenheid van de kerk, die hij gesticht heeft, en die nog steeds verdeeld is tussen oost en west. Moge de Heer ons de genade schenken om samen te werken voor zijn koninkrijk, in de geest van broederschap en vrede.
Door:
Juan Diego Escartín
