Maar de engel zei tot haar: “Vrees niet Maria, want gij hebt genade gevonden bij God.” (Lucas 1, 30)

Lieve Theo,

Ik hoop dat deze brief je vreugde brengt, net zoals mijn hart overvloeit van vreugde bij het delen van mijn ervaringen met jou. Mijn leven, als de Moeder van God, heeft altijd verrassende wendingen genomen, want Zijn plannen zijn altijd beter, leuker, sneller en eenvoudiger.

Toen de engel me vertelde: “Wees niet bevreesd, Maria, want je hebt genade gevonden bij God” (Lucas 1:30), begon mijn reis van onverwachte genade en gaven. Mijn roeping was een geschenk, een daad van God. Alles was genade, geschenk, verrassing. Ik had me nooit zoiets kunnen voorstellen. Het is werkelijk wonderbaarlijk. Ook al zou ik mijn hele leven en de eeuwigheid doorbrengen met dankbaarheid, ik zou nooit volledig kunnen uitdrukken wat ik voel.

In het begin vond ik het moeilijk om te accepteren dat mijn roeping zo speciaal, uniek en belangrijk was. Maar later begreep ik dat alle roepingen zo zijn, ook al zien we dat soms niet meteen. Ik houd van de schaduw, hoewel ik ook van het zonnetje in de lente houd. In Nazareth werd de zomer soms te warm. Mijn vriendinnen en ik wedijverden altijd om als eerste een bruin tintje te krijgen. Mijn huid was dankbaar en bruinde snel, zoals bij alle goede Israëlitische vrouwen. We zijn een volk dat veel door de woestijn heeft gereisd…

Ik wilde helemaal van God zijn. Het was iets tussen ons beiden, een geschenk dat Hij me gaf. Maar plotseling veranderde God de koers. Ik begon te begrijpen dat Hij ervan hield om onze plannen te veranderen. Zijn plannen zijn altijd beter, leuker, sneller en eenvoudiger.

Toen de aartsengel Gabriël me vertelde wat God voor mij in gedachten had, was ik bijna van mijn stuk gebracht. Ik had dit nooit gedroomd. Misschien lijkt het onbenullig, maar het moeilijkste voor mij was bedenken wat mijn vriendinnen, mijn moeder en zelfs Jozef zouden zeggen als ik hun vertelde dat ik de Moeder van de Messias zou worden. “Kind, de zon heeft je te veel beschenen. Ik zei altijd dat je in de eerste dagen rustig aan moest doen” (het was 25 maart en de lente was net begonnen). Ik dacht bij mezelf: “De zon heeft me niet te veel beschenen, ik heb het ingeslikt. Ik draag de zon der zonnen in mij.”

God zorgde ervoor dat alles geleidelijk werd opgelost. Aan de ene kant was ik opgewonden. De tijd voor de Messias was aangebroken. We zouden eindelijk gered worden. Ik kon het aanraken, maar ik was bang om alles te verpesten. Ik vreesde dat ik, als een meisje uit een dorp en niet als een koningin of heldin (zoals Ruth, Esther of Rachel), niet geschikt zou zijn voor deze missie. Ik was bang dat ik niet aan de verwachtingen van God kon voldoen. Maar die angst verdween net zo snel als ze was gekomen. Het “Vrees niet” van Gabriël nestelde zich diep binnenin mij en vulde me met vrede. Hij vertelde me dat ik God vreugde schonk, of iets in die trant. Voor mij was het het hoogste: God vermaken, Hem aangename momenten bezorgen, Hem op een diep niveau behagen. Ik begreep er niet veel van, maar mijn hart overstroomde van vreugde en enthousiasme. Ik zong de hele dag door. Wat een geluk heb ik. God geniet van mijn gezelschap, leeft met mij, vraagt me om voor Hem te zorgen. Leve het leven! Leve mijn zon!

Ik ben niet meer bang om klein, zwak of een eenvoudig meisje uit Nazareth te zijn. God kiest op deze manier, en ik zal voor altijd het bewijs zijn dat God zonder veel nadenken kiest, of beter gezegd, Hij heeft er plezier in om de armen te kiezen, om degenen in de war te brengen die denken dat ze rijk zijn. Ik heb de jackpot gewonnen. Niemand heeft genoeg goud om te kopen wat God mij heeft geschonken. Dank u, mijn God, wat bent U goed!

Met liefde,

Maria, je hemelse moeder

Deze (fictieve) brieven van de personages uit het Evangelie, geschreven aan jou, helpen je om te bidden en mediteren over het leven van onze Heer Jezus Christus.

Ook interessant