De drie herders van Fatima

Op 13 mei 1917 gebeurde in het kleine dorpje Fatima, gelegen in Portugal, iets heel bijzonders. Moeder Maria kwam uit de hemel en sprak daar met drie herderskinderen.

Het waren Francisco Marto (8 jaar), zijn zusje Jacinta (7 jaar) en hun nicht Lucia Dos Santos (10 jaar). Het was in die tijd heel gewoon dat kinderen uit arme gezinnen niet elke dag naar school gingen, maar thuis moesten helpen. Jonge kinderen pasten bijvoorbeeld op de schapen.

Op zondag 13 mei 1917 gaan Lucia, Jacinta en Francisco na het einde van de Heilige Mis met hun schapen naar het veld. Dit deden ze heel vaak. Terwijl ze samen aan het spelen zijn, zien de kinderen plotseling een hele mooie dame in het wit met om haar heen een prachtig licht. Ze staat met haar voeten op een wolk in de kruin van een eikenboompje.

“Wie bent u en waar komt u vandaan?”, vraagt Lucia, de oudste van de drie. “Ik kom uit de hemel”, zegt de mooie dame. “Wat wilt u van ons”, vraagt Lucia. “Ik kom jullie vragen om elke 13e van de maand weer om 12 uur ´s middags naar deze plek te komen. Bid elke dag de Rozenkrans voor vrede in de wereld en voor een einde aan de oorlog. In oktober zal ik zeggen wie ik ben.” Dan verdwijnt de mooie dame langzaam in het licht van de zon. Zoals beloofd verschijnt de mooie dame op 13 juni 1917 weer aan de herderskinderen en daarna nog vier keer. Maria vertelt tijdens haar verschijningen aan de kinderen hoeveel verdriet het God doet wanneer mensen slechte dingen doen. Ook legt ze uit dat bidden veel goed kan maken. Steeds vraagt zij aan hen om elke dag de Rozenkrans te bidden en om te bidden voor vrede.

Dit zijn de kinderen die Maria hebben gezien:

Lucia dos Santos:

Lucia dos Santos, de oudste van de drie herderskinderen van Fatima, werd geboren op 22 maart 1907 in Aljustrel in de provincie Fatima, Portugal. Haar ouders waren Antonio dos Santos en Maria Rosa. Lucia was de jongste van zeven kinderen; zes meisjes en een jongen.

De familie dos Santos waren een godvrezend, praktiserend katholiek gezin. Bij hen was het gebed een integraal onderdeel van hun leven. Hoewel ze boeren waren, waren ze van bescheiden middelen en eigenaren van een huis en een stuk land. Geen enkele arme werd van zijn deur weggestuurd zonder een goede maaltijd.

Vrolijk en snel van begrip, leerde de jonge Lucia over het geloof door te luisteren naar haar moeder wanneer zij aan haar broer en zussen catechese gaf.

Ze was ook een onschuldig en openhartig meisje en mocht haar Eerste Communie doen op de toen jonge leeftijd van zes jaar. Toen werd ze diep geraakt door Onze Lieve Heer. In haar woorden: “Ik voelde me getransformeerd in God … Vanaf die dag verloor ik de aantrekkingskracht die ik begon te voelen voor de dingen van de wereld …”

Met haar neef en nicht, Francisco en Jacinta, weidde ze de schapen van hun families. Haar neef en nicht keken tegen haar op en vertrouwden haar onvoorwaardelijk.

Toen Onze-Lieve-Vrouw aan de drie kinderen op 13 mei 1917 in Cova da Iria (Fatima) verscheen, nam Lucia (toen 10 jaar oud) het voortouw bij het toespreken van de verschijning. Ze was altijd de enige gesprekspartner van Maria. Tijdens de tweede verschijning kreeg ze te horen dat ze nog enige tijd op aarde zou blijven, terwijl haar neef en nicht eerder naar de hemel zouden worden gebracht.

Na deze verschijningen en na de dood van Francisco en Jacinta, werd Lucia als leerling toegelaten tot de school van de Zusters van Sint Dorothy in Vilar.

In 1925 werd ze aangenomen als postulant in het congregatieklooster van Tuy, net over de Spaanse grens. Ze werd geprofest als Dorotheïsche zuster in 1934 en kreeg de naam ‘Zuster Maria van Smarten’. Later in 1948 verliet ze het Dorothean Instituut om de Karmel van Sint-Jozef in Coimbra binnen te gaan, waar ze de naam van ‘Zuster Maria Lucia van het Onbevlekt Hart’ aannam. (Maar ze is bekend als Zuster Lucia dos Santos). Op 13 mei 1949 werd ze beleden als een ongeschoeide karmeliet.

Ze keerde terug naar Fatima ter gelegenheid van vier pauselijke bezoeken. Het laatste pauselijk bezoek was van de zaligverklaring van haar neef en nicht, Francisco en Jacinta, door paus heilige Johannes Paulus II op 13 mei 2000.

Later in 2017 verklaarde paus Franciscus de herderskinderen van Fatima, Francisco en Jacinta, heilig.

Zuster Lucia schreef haar autobiografie, een warm, openhartig verslag van alles wat haar en haar neef en nicht was overkomen.

Ze stierf op 97-jarige leeftijd op 13 februari 2005.

Heiligen Francisco en Jacinta Marto:

Francisco en Jacinta Marto, broer en zus, werden geboren in het kleine stadje Aljustrel in Portugal. Hun ouders, Manuel Marto en Olimpia de Jesus, hadden in totaal tien kinderen. Deze twee kleine herders waren de achtste en de negende van de tien kinderen.

Francisco was een knappe jongen met licht haar en donkere ogen met een kalm en teruggetrokken karakter.

Jacinta was een mooi meisje, met een opgewekt temperament en een beetje verwend.

Ten tijde van de verschijningen waren ze respectievelijk negen en zeven jaar oud. Met hun nicht Lucia weidden broer en zus de schapen van hun families.

In 1916 veranderde hun kalme, landelijke leven voor altijd door de verschijning van een engel in een veld bij Aljustrel. De engel, die zichzelf “De Engel van Portugal” noemde, bereidde hen geestelijk voor op een reeks verschijningen van de Heilige Maagd Maria.

Op 13 mei 1917 verscheen de Moeder van God boven op een steeneik in Fatima aan de drie kinderen. De Maagd Maria vroeg de kinderen om nog vijf keer terug te komen en beloofde een wonder te doen bij de laatste verschijning zodat iedereen het zou geloven. Dit deed ze door de zon te laten “dansen” voor 70.000 mensen in oktober 1917.

In die tijd noemde zij zichzelf ook de ‘Vrouwe van de Rozenkrans’.

Tijdens de tweede verschijning op 13 juni, toen de kinderen vroegen of ze naar de hemel zouden gaan, vertelde Onze Lieve Vrouw hen dat Francisco en Jacinta spoedig zouden gaan, terwijl Lucia een tijdje op aarde zou blijven. Ze voegde eraan toe dat Francisco veel Rozenkransen zou moeten bidden.

Tussen deze informatie en het aandringen van herstel door Onze Lieve Vrouw aan Onze Lieve Heer voor zoveel beledigingen, vroeg ze hen ook voor gebed en offers om de zielen van arme zondaars te helpen redden. De twee jongste kinderen begonnen aan een zeldzaam programma van heiligheid, met als hoogtepunt hun zaligverklaring in 2000 en hun heiligverklaring in 2017.

Francisco en Jacinta waren ervan overtuigd dat ze niet lang op deze wereld zouden blijven. Ze waren innerlijk getransformeerd door grote mystieke genaden en een angstaanjagend visioen van de hel. Hierna aanvaardden ze een soort “geestelijk slachtofferschap” om God eerherstel te bieden en de zielen van zondaars te redden. Broeder en zus werden inderdaad niet heilig verklaard omdat ze Onze Lieve Vrouw hadden gezien. De grootsheid van zo’n genade zou voldoende zou kunnen zijn, maar omdat ze de uitnodiging van God zijn eerherstel serieus namen, bereikten ze een heroïsche heiligheid.

BRON: America needs Fatima