Wat de hemelvaart ons kan leren als we ons door God verlaten voelen

“Hemelvaart lijkt me een van de vaagste feestdagen…” Kreeg ik een keer te horen.

Jezus besteedde dertig jaar aan het voorbereiden van Zijn missie, drie jaar aan het prediken van Zijn missie, drie dagen aan lijden, sterven en opstaan om Zijn missie te voltooien. Hij is gedurende vele dagen daarna aan Zijn apostelen verschenen zodat ze in Zijn missie zouden blijven geloven. Maar net wanneer Zijn missie klaar is om openbaar te worden, zoals de lancering van het belangrijkste product in de geschiedenis, neemt Jezus afscheid.

Omhoog, omhoog en weg gaat Hij. Het is als het spelletje van “kiekeboe”: “Nu zie je Mij en ben Ik bij jullie en nu zie je Mij niet meer”…

Onze ervaring met bidden ziet er inderdaad een beetje zo uit. Soms lijkt God heel dichtbij, maar dan is het gevoel ineens weg. Andere keren hebben we God nodig om dicht bij ons te zijn, maar voelen we ons verlaten. Speelt God “kiekeboe” met ons?

Nee, we maken geen deel uit van een grap; we maken deel uit van de zegening. God zou misschien gevoel voor humor kunnen hebben, maar het Kruis bewijst dat Hij bloedserieus is met betrekking tot Zijn trouwe liefde voor ons. Gods liefde is niet tijdelijk zoals de wolken, maar permanent als de zon. Een deel van de aarde is in duisternis, maar niet omdat de zon is weg gegaan, maar omdat de aarde is bewogen. Dit gebeurt ook met Gods liefde; wij zijn degenen die bewegen, weg van Zijn liefde.

Wij zijn net zo wispelturig als de Apostelen, die, toen het moment aankwam, allemaal elkaar om/wegduwden om te zien wie het eerst van Golgotha weg kon rennen. Maar als we Christus wegduwen, duwt Hij terug met meer liefde. Gods liefde is trouw, zelfs als we wispelturig zijn.

Hemelvaart gaat niet over het feit dat Christus naar de Hemel gaat en ons in de steek laat, maar eerder over het feit dat Christus ons kracht geeft.

“Jullie zullen kracht ontvangen als de Heilige Geest over jullie komt.” God gaf ons Zijn Geest juist omdat Gods liefde kracht geeft, en ons niet tot slaaf maakt. Het is juist de kracht van de Geest die ons helpt te geloven dat God ons niet in de steek laat.

In plaats daarvan werd God één met ons in Christus om te bewijzen dat God ons net zo trouw is voor ons als Hij ons eigen vlees is. Gesterkt door die Geest, belooft Christus onze wonden te genezen, zelfs als we Hem wegduwen en dan beweren dat Hij er niet is.

We geven God de schuld dat Hij ons in de steek heeft gelaten. Maar Gods liefde laat ons nooit in de steek. In tegenstelling biedt ons altijd aan om ons kracht te geven.

Gods liefde is bekrachtigend en maakt ons niet tot slaven, omdat God geen slaven wil, maar kinderen. Omdat God wil dat we de kracht van de kinderen van God ervaren en uitoefenen, geeft God ons Zijn Geest om onze vrije reactie op Gods geschenk van liefde te versterken.

Slaven worden gemanipuleerd door macht; tirannen manipuleren anderen met hun macht; maar de kinderen van God ervaren de vrije gave van de kracht van de Geest juist door hun vrijheid (van God gekregen) om lief te hebben, zoals God liefheeft, uit te oefenen.

Gods liefde is niet manipulerend of gemanipuleerd. Daarom zal God niets voor ons doen zonder ons. Maar met ons zal Hij alles voor ons doen.

De werkelijkheid is dat Gods liefde zowel trouw als bevrijdend is.

Maar hoewel vrijheid mogelijk maakt dat we kunnen kiezen, vereist ook een keuze van ons. Gods liefde is trouw, maar ook noodlottig: Gods liefde geeft kracht, maar vraagt ook onze vrije keuze.

Zullen we ervoor kiezen om met God samen te werken en onze vrijheid te gebruiken om grillige verleidingen te doorstaan, of zullen we ervoor kiezen om onze vrijheid te misbruiken en tegen de onwankelbare liefde van God in te gaan?

God gaat niet “omhoog, omhoog” en weg is Hij, maar bij consecratie tijdens de Heilige Mis, kiest God opnieuw om “naar beneden, naar beneden”, te komen en ons op Zijn weg bijeen te roepen. Met Hemelvaart geeft ons God kracht, maar vereist ook ons vrije maar noodlottige antwoord aan Hem: ja of nee.

BRON: Catholic-Link