“In het voorbijgaan zag Hij Levi, de zoon van Alfeüs, aan het tolhuis zitten en sprak tot hem: “Volg Mij.” De man stond op en volgde Hem.” (Marcus 2, 14)
Hij keek me aan, zette al Zijn genade in het spel en vroeg me Hem te volgen. Is er een grotere manifestatie van hoeveel God van mij houdt? Is er een betere manier om mij uit te nodigen om alles achter te laten dan deze? Kun je meer gevoel, meer fijnheid, meer respect voor mijn wil, meer empathie met mijn gevoelens vinden?
…de ogen van Jezus op mij
Voor mij, als tollenaar, belastinginner en gezegend met rijkdom, keek iedereen mij slecht aan. Er kwam een tijd dat ik me niet kon voorstellen dat iemand anders naar mij kon kijken op een andere manier dan met minachting, met wrok. Vaak voelde ik hetzelfde. Toen ik de ogen van Jezus op mij gericht zag, toen ik zag dat er eindelijk iemand mijn pijn begreep, iemand die mij niet veroordeelde en die mij kende, toen kon ik voor het eerst het licht aan het einde van de tunnel zien.
Ik voelde plotseling dat er een beetje hoop was, een plek om aan vast te houden in deze donkere, koude en hatelijke wereld. Jezus gaf mij in een ogenblik alles wat van me was gestolen, alle waardigheid die ik niet langer had, alle respect en genegenheid die anderen mij hadden afgepakt. Zo’n blik had ik nog nooit meegemaakt.
Door Zijn ogen kon ik zien wat er in Zijn hart omging. Hij had op mij gewacht. Hij was als eerste aangekomen. Hij had mij altijd gekend en tot die dag wachtte Hij geduldig op mij. Hij had een uitnodiging voor mij, maar wilde mij niets opleggen. Hij eiste niets, Hij nam mij niets kwalijk, Hij begreep en rechtvaardigde zelfs mijn hele leven. Hij stak mij alleen Zijn hand uit om daar weg te gaan, om weer vreugde te krijgen, om aan alles een betekenis te geven.
…het troostte me tenminste omdat ik ongelukkig was
Ik wist al dat geld mij niet gelukkig zou maken, maar het troostte mij tenminste, omdat ik ongelukkig was. Ik was verdoofd door mijn pijn, mijn eenzaamheid, mijn gewonde hart. Het vermaakte me. Veel mensen dachten dat ik een man zonder gevoelens was: niets is minder waar. Mijn hart klopt voortdurend.
Ik leef alles heel intens. Soms word ik meegesleept alsof mijn gevoeligheid een rivier is die overstroomt. Daarom was ik erg onzeker. Ik wist niet hoe ik alles wat ik voelde moest uiten. Ik zocht mijn toevlucht op het werk. Geld heeft een verslavende werking: als je het eenmaal hebt geproefd, wil je alleen maar meer. Ik zat vast. Ik vond het niet meer leuk, maar ik kon het niet neerleggen. Afstand nemen van comfort, luxe, impulsen, simpel werk en vleierij is helemaal niet gemakkelijk. Alleen de blik van Jezus kon me uit de klauwen van corruptie rukken.
Roepingsverhalen van de personages uit het Evangelie om te helpen bidden en mediteren over de Passie van onze Heer Jezus Christus. Arguments.
Door:
Alberto Ramos
Als het materiaal niet werkt of spelfouten heeft, meld dit dan graag!
Gerelateerde artikelen
