“Jezus stierf voor iedereen, ook om mij te redden”
“Nu zij daar toch bijeen waren, sprak Pilatus tot hen: Wie wilt ge dat ik u zal vrijlaten, Barabbas of Jezus, die Christus genoemd wordt?” (Mattheüs 27, 17)
Ik had geen spijt van wat ik had gedaan, maar vervloekte mijn pech.
Jezus stierf voor iedereen, ook om mij te redden. Ik heb een tweede leven gekregen. Ik ben herboren. Ik kreeg een betere kans dan de vorige. Nu kende Hij meijbeter en wist Hij waartoe ik in staat was.
Die dag begon ik mijn naam op de binnenplaats te horen. Daar klonk veel geschreeuw en woorden die ik niet begreep en mij verstijfde: “kruisig hem!” Ik was ervan overtuigd dat mijn tijd gekomen was. Het onthulde me intern en extern, ik kon niet stoppen in de kerker met bewegen en zweten.
Ik wist heel goed wat de gekruisigde te wachten stond, voor, tijdens en na de kruisiging. Verschrikkelijk! Ik wens het niemand toe. Ineens drong het mijn lichaam binnen. Ik zweette hevig maar kon niet ophouden met rillen. Ik hoorde geen geluid meer op de binnenplaats. Alleen mijn hart bonsde in mijn keel.
Ik verheugde me op de dag dat ze me zouden kruisigen als straf voor wat ik had gedaan.
Ik had toen geen spijt van wat ik had gedaan, maar ik vervloekte mijn pech dat ik werd gearresteerd…
Sinds ik naar de gevangenis ging, wist ik dat deze dag zou komen, maar ik dacht dat het niet zo snel zou zijn. “Kruisig hem, kruisig hem!” Ze schreeuwden elke keer harder. Ik snakte naar lucht in die kleine, vochtige kerker. Ik voelde heel mijn lichaam scheuren en strekken toen ik aan het kruis genageld werd… Ik zag mezelf verlaten door al mijn vrienden en compagnons. Alleen, aan de top van het kruis, wachtend op de dood in de meest complete vernedering…
Toen kwamen de soldaten. Hé, jij schurk! Eruit! Je zult zien wat jou te wachten staat! Ze moesten me slepen en slaan omdat ik verlamd van angst was.
Jezus werd mijn doodsvijand.
Ik zag de haat op de gezichten van de mensen. Maar plotseling besefte ik dat ik werd begroet met een mengeling van vreugde en walging. Ik begreep er niets van. Naast mij zat die arrogante Pilatus en naast hem een man die er niet uitzag. Hij bloedde overal, kwam ergens vandaan waar Hij niet bijzonder goed was behandeld en Hij kon nauwelijks opkijken. Ik zag dat de haat tegen Hem was gericht. De blikken, het geschreeuw, de beledigingen waren voor Hem! Jezus was Zijn naam, zoals ik hoorde van Pilatus. Hij bood het volk de mogelijkheid aan om er één van ons te redden voor het feest van de Joden: Jezus of ik…
Jezus werd dus, zonder iets tegen mij te hebben gedaan, mijn doodsvijand. Wat tot dan toe een zekere dood was, werd ineens een mogelijkheid tot leven. Mijn hart sloeg over en over en ik dacht dat in de toestand waarin deze man zich al bevond, Hij het niet lang zou overleven. Het was dus beter dat Hij naar het kruis ging. Ik probeerde goed te kijken naar de menigte die schreeuwde, maar ik voelde de kou van hun onverschilligheid. Het kon ze helemaal niets schelen wie ik was. Ze wilden Jezus aan het kruis zien eindigen.
De mensen kozen mij, ze hadden mij gered, hoewel niemand gelukkiger was dan ik.
Het moment van de waarheid kwam. Pilatus vroeg om stilte. Hij vroeg voor de laatste keer wie hij moest redden en de mensen lieten hem niet eens uitpraten: “Barabbas!” De mensen kozen mij. Ze hebben mij gered. Maar tegelijkertijd voelde ik de grootste minachting en onverschilligheid voor mijn leven en mijn lot.
Ik was gered, maar niemand was blij.
Pilatus vroeg: ‘Wat moet ik met Jezus doen?’ ‘Kruisig hem!’ huilden ze. Het was geen geschreeuw, het waren geen woorden, maar het was gehuil. Ze waren een bloedhongerige roedel. Ze aten hun prooi levend op. Ze wilden Pilatus geen opties geven. En ik bevond me er middenin, bevrijd en gelukkig, maar toch rusteloos. Ik begreep niet wat er met mij gebeurde. Ik zou moeten stuiteren van vreugde.
Jezus verruilde zich gelukkig voor mij, Hij gaf me een tweede kans. Ik keek naar Jezus en Hij leek mijn gevoelens te voelen. Hij begreep dat ik me schuldig voelde. Ik, die geen enkel wroeging had geleden over wat mij naar de gevangenis had geleid, was nu gebroken van pijn voor wat mij eruit haalde.
Jezus kwam naar de gevangenis om mij eruit te halen; nam mijn schuld en bevrijdde mij.
Jezus gaf me hoop, liet me ontdekken dat ik een tweede kans kreeg, een nieuw geschenk omdat ik het oude had vernietigd. Een korte blik was genoeg voor mij om mijn domheid en Zijn liefde te begrijpen toen de soldaten mij de trappen van het Pretorium af duwden. Hij nam mij plaats, maar Hij vond het oké. Hij kwam naar de gevangenis om mij eruit te halen. Hij heeft mijn misdaad, mijn zonde afgenomen. Hij heeft mij bevrijd en ik wil mijn vrijheid niet meer verkwisten. Ik wil het niet verspillen.
Ik wil ook velen redden, hun pijn dragen, betalen voor mijn en hun fouten, hen bevrijden van slavernij, hen hoop geven, zoals Jezus voor mij deed. Ik heb de blik van Jezus op mijn hart gegraveerd en elke keer als ik een man zie die vastzit in zijn zonde, een slaaf van zijn trots, probeer ik naar hem te kijken zoals Hij naar mij keek. Het werkt. Jezus kijkt door mij heen naar hen en bevrijdt hen ook. Hij ruilt zichzelf weer voor hen in, draagt hun pijn en vult hen met nieuw leven.
Roepingsverhalen van de personages uit het Evangelie om te helpen bidden en mediteren over de Passie van onze Heer Jezus Christus. (arguments.es).
Als je deze post leuk vond, kun je het delen, want delen is evangeliseren!
[Sassy_Social_Share]
Als het materiaal niet werkt of spelfouten heeft, meld dit dan graag!
